Grindhouse: Death Proof (2007)

Mój pierwszy kontakt z Tarantino. W 2007 o "Death Proof" było naprawdę głośno, produkcja mocno zapowiadana. Ciągłe nawijanie, jaki to zajebisty film Tarantino, świetny "mroczny thriller w starym stylu" i inne takie określenia, które mocno zachęcały do obejrzenia tego. No i jakoś z dziadkiem byliśmy na zakupach i kupiliśmy go w gazecie. Siadamy, spodziewamy się fajnego thrillera i co mamy? Przez ponad godzinę pieprzenie o niczym. I o ile niektóre filmy tego reżysera mają fajne, krwiste dialogi i nieźle nakreślonych bohaterów ("Pulp Fiction") tak tutaj jest ekipa pustych lasek, które sam najchętniej i z satysfakcją bym rozjechał. A dialogi to ciągłe gadanie o ruchaniu i teksty "moją dupę rżną każdy, czarny i od chuja biały" itd. Jest to niemiłosiernie nudne... chyba nawet nie obyło się bez przewijania. Potem, gdy przyzwyczajamy się do tych idiotek - one giną. I poznajemy kolejne, jeszcze większe idiotki. Dżizas... I znowu drogą przez mękę. Jedynym plusem tego filmu jest demoniczny Kurt Russell i finalny pościg samochodami. I sam "Śmiercioodporny". Ale niestety jest to za mało, nawet na określenie "średni". Pierwsza połowa tego "thrillera w starym stylu" to istna katorga dla szanującego się widza - ględzenie o ruchaniu i jeżdżenie samochodem... Jeszcze żeby chociaż postacie były fajne albo dialogi. Wulgarne nie znaczny chamskie - jak to jest w "Death Proof". Kultowe teksty z "Pulp Fiction" przeszły do klasyki. Te tutaj przypominają rozmowę gimnazjalistek po szkolnej dyskotece. 4/10 za sceny z samochodem i pościgami. Tak to byłoby 2/10.

Jak wspomniałem film mam w podwójnym wydaniu z "Gazety Wyborczej" razem z "Grindhouse vol. 2: Planet Terror". "Death Proof" czyta Olejniczak z ostrym tłumaczeniem i tylko dla niego wracam do tego gniota. Pada parę fajnie przetłumaczonych tekstów i fajnie posłuchać jak Olejniczak bluzga (nie często mu się to zdarza).

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Goro Gondo dnia Wto 10:41, 03 Paź 2017 , w całości zmieniany 2 razy