Nic do stracenia (1997)

Uwielbiam takie komedie. Początek zachowawczy, ale po upływie ok. 15 minut to już istna karuzela śmiechu. Masa prześmiesznych sytuacji (tańczący ochroniarz czy potyczka z bandytami, zakończona niegroźnym postrzałem jednego z głównych bohaterów), autentycznie zabawne dialogi i genialny duet - spokojny Robbins kontrastuje z nadpobudliwym Lawrence'em, przy czym drugi z nich daje niezapomniany komediowy popis. Do wielokrotnego użytku.

Post został pochwalony 0 razy